गजल

बित्ने भो जिन्दगी परितापमा
बेकारै होमियो अभिशापमा

डस्दैछन् बेसरी व्यवधानले
घिच्चिन्छन् पाइला करकापमा

बेतोडै दौडिएँ सुख खोजँदै
गम्र्याङ्ङै जाकिएँ अति धापमा

हल्लामै मच्चिएँ नबुझी कन
यो पूरा देह नै छ धरापमा

देख्दैनौ यातना परदेशको
के सोच्छौ मित्रहो फलिफापमा

लेखा हो कर्मको किन टर्छ र
को सुन्ला वेदना छु विलापमा

छन्द – जोबो रिन्जाङ
गण – म र स ल.गु.
विश्राम – ६ अक्षरमा