रहरै रहरको शहर हो भनेर चिनिने तिम्रो छातिमा फैलिएको आशामय बगरमा जीवन नौकाको पाल टाङ्गि दिएँ त्यसमा साँझ बाक्लिएर बुनिएको जुनेलिको बर्को ओडाई दिएँ अर्को बिहानी बोकेर ल्याउने
आमुख नेपाली कविता साहित्यमा विलोक शर्मा खरेल एउटा ठुट्टै नाम स्थापित भएको छ। उनको जन्म ४ अक्टोबर, १९८३ मा डुवर्सको मदारीहाट प्रखण्डको उत्तर खयरबारीमा बाबु प्रभात कुमार खरेल
क्रमभङ्ग विपना बुर्कुसी मारिरहेछ दन्त्यकथाको राजकुमार समय चेतमा हुरी भएर मन बस्तीमा उत्पात मच्चाएर आज मझैँ उखपात बेसुर भएको छ बिचरो ‘मनबहादुर’ बेलगाम दौडिएको भावुक मन एक चाबुकमा
मलाई ढुक्क छ, सुक्ख छ हो मलाई हाइढुक्क छ । मन आफुमै व्यस्त छु, सबै झमेला मुक्त छु घरबारी सम्पत्ति, स्वास्नी छोराछोरीको सन्तुष्टी पुर्याउनमा मन संनत्रस्त्र छ वास्ता
परिचय : सन् १९५८ को १५ जनवरीमा दार्जीलिङ्गको कागे भन्ने ठाउँमा जन्मिएका डम्बर दाहाललाई लिएर लगत्तै असमको कार्बी आङ्लङ जिल्ला अन्तर्गत जिरिबासा नेपाली गाउँमा बसाइँ सर्छन् र स्थायी
नेपाली भाषाले नेपाली मुटुहरु जोडिदिन्छ नेपाली भाषाले नेपालका सीमाहरु कसिदिन्छ छरिएका मोतीहरु एउटै मालामा गाँसिदिन्छ भाषा नागको मणि हो भाषा शिरको ताज हो भानुभक्त तिमी फेरि उदाउनु पर्यो
बगैंचामा फुलेको एउटा सुन्दर फूल जरैदेखि उखेली पठायो मालीले पराइको आँगन सजाउन बीजदेखि बिरुवा पारी कोपिलादेखि फूल फुलाउन धेरै मेहनत गर्यो तर, चलिआएको परम्परा निभाउने बाध्यतामा हुर्किएपछि बिदा
आजको यन्त्र युगीन प्रगतिशील मानसिकतामा बढेकी, दशौं कक्षासम्म पढेकी, बवकाट केशविन्यास र लिपिस्टिक परिवेशमा हुर्केकी, तन्नेरी मालतीले, त्यो ठुलो टुप्पी पालेको कन्यार्थु केटोलाई आफ्नो भविष्य जीवनको जीवनसाथी रूपमा
एसएलसी परीक्षा सकिएको अन्तिम दिनसम्म भावी जीवनको मार्गचित्र तयार भएको थिएन । के गर्ने भन्ने विषयमा सोच नै थिएन । फुर्सद भएकाले गाउँकै सरस्वती प्राइमरी स्कुलतिर लागियो, पढाउन
सन् १९४७ सालको भारत- पाकिस्तान विभाजन समयको त्रासद् इतिहासबारे हामीले धेरथोर पढेका र सुनेकै छौं । त्यस समयमा पाकिस्तान भूमिबाट लाखौं हिन्दू परिवार भारत आई बसोबासो गरेका हुन्।
आमुख : प्रस्तुत लेखमा असमेली नेपाली कविहरूबाट सिर्जिएका कविताहरूमा पर्यावरण चेतले कतिको स्थान पाएको छ अथवा पर्यावरणप्रति कविहरूले के कस्ता कविताहरू लेखेका छन् यिनै विषयहरूमा नै केन्द्रित रहने
चकित छु चकित भएरै थकित छु सत्ता शक्तिको खेल सकेसम्म भयानक झेल पत्याऊ, नपत्याऊ भन्छन् – राजनीतिमा असम्भव केही हुँदैन सम्भव त्याग त्यो त जोगीले गर्ने हो जोगी
वाष्पिकरणको छाति उकुश मुकुश धरित्री रसाएर जलामृतले गर्भिणी वसन्तले प्लावित नवपल्लव उम्रेझैं तिमीमा पलाएको छ म मृत्यु रेजिष्टार बोकेर तिमी सँगै हिँडेको छु। प्रेम र प्रकृति प्रकट हुन्छ
आफ्नै आयुसँग छुट्टिएर आर्यघाटको किनारमा बसेको छु र हेरिरहेको छु आफ्नै लास माथिको तमासा केही मान्छेहरू लासलाई कात्रो बेर्न थाले केही आफन्तहरू आलाप बिलाप गर्न थाले केहीले बनाए
बादल माथि-माथि आकाशमा मन घुमेको बेला तिम्रा लालायित शुन्य सपना मप्रतिको तिम्रो निश्चल प्रेम आमा ! दुर देशमा पछ्याई रहेछ तिम्रो सम्झनाको तरंगमा बाढुली लागीरहन्छ । यहाँको आकर्षणले
नेपाली सांगीतिक फाँटमा विष्णु अधिकारीको नाम पनि स्थापित छ। उनी सुगम धाराका गायक कलाकार हुन् । उनी दिन रात संगीतकै क्षेत्रमा रमाउँछन्, व्यस्त रहन्छन् । संगीतकै साधना, साङ्गीतिक
