पारस्परिक विश्वास डगमगाएर विभ्रान्त छ्न् पाइलाहरू हिजोको “बसुधैव कुटुम्बकम” कसैले घोक्तैन स्वार्थले कतै पुच्छर हल्लाउँदै छ कसैको अनुहार सुमसुम्याउँदै छ कोडीका पाउमा लम्पसार छ समय स्वार्थको झोला भर्न
(१) कोही अजम्बरी छैन ,एकदिन जो पनि माटो हुन्छ अरूलाई हँसाउनेहरूकै भागमा मात्र हाँसो हुन्छ उसैपनि नासिने यो शरीर र यसको स्वामी मनलाई बुझ्नेले कजाएर सधैँ सेवामै जोताउनु
उमेर बढ्दै गएपछि, सिनेमामा बीचको रिल काटिएझैँ बीचको रिल काटिने रहेछ जीवनको पनि । उहिले धरानमा सिनेमा हेर्दा बीचतिर रिल काटिएको कुरा अहिले जीवनसित मिल्दोजुल्दो लाग्न थालेको छ
कवि परिचय : डा. इन्दु प्रभा देवीको कविता सङ्ग्रह ‘तबेलामा घोडाहरू’ असम नेपाली साहित्य सभाको मङ्गलदै ( असमको एउटा जिल्ला) मा ५ अगष्ट सन् २०१८ मा भएको कार्यनिर्वाहक
साहित्यका विभिन्न विधा उपविधा हुन्छ। तिनमा कविता एउटा ठुलो विधा हो। यसभित्र अनेक हाँगाविँगा छन्। एक हरफे कवितादेखि लिएर लाखौं श्लोक बएको महाकाव्य पनि कविता रूप हुन्। त्यसैगरि
दिनभरिको उकुसमुकुस र छटपटी साँझ सेलाउन समय कटाउनु म पदयात्रामा निस्कन्छु चुपचाप सडकमा सुनसान माहौलमा म हिडछु हिडिरहन्छु … न हेल्लो ! न नमस्कार ! न चिर परिचित
आमुख : “आफ्ना हुन् त्यसैले मायालाग्दा छन् अलिकति स्पर्श गरे हुन्छ न्यानो मायाको नीलो चरो उडिरहेको छ आकाशमा विश्वासको नयाँ पालुवा बोकेर आँखामा । ” यी हरफहरू कवि
घरको आँगानीमा तिउरीको फूल रोप सानु मायाँको बेर्ना ओइलिएला मनले छोप सानु ।l हाम्रो कुल देउतालाई कलिलो घामसँगै सधै ढोग सानु सुख त यस्तै होला मेरो दुख आफ्नै
क्रमश: बढ्दै छ अनुहारमा म्युजियम बोकेका आकृतिहरूको भिड कति हिजोहरू पचाउन सके एउटा म्युजियम बन्छ कति म्युजियम चहार्दा एउटा सिङ्गो इतिहासको पुस्तक पाइन्छ म्युजियम बोकेका आकृतिहरूलाई कसैले सोधेनन्
नारायण जोशीको यो जीवनयात्रा शीर्षक आत्मकथा हालसालै प्रकाशित भएको छ । यस कृतिले नेपालीमा आत्मकथा लेखनको परम्परालाई निरन्तरता दिएको छ । प्राध्यापक तथा समाजसेवी जोशी कुशल स्रष्टा पनि
युग ! चम्चाको चालमा चम्चा नाच्ने थालमा बाँचेको छ बाँच्नै परेको छ चम्किलो चम्चा बनेर । तर चम्चाले खान अथवा खुवाउन मन नपरेको पनि दुई हातको आत्मसन्मानमा ठेस
मनको लड्डु जस्तो भयो अब त्यो दोश्रो डोज खोप अधकल्चो पहिलो खोप मात्र शरीरमा धारण गरेर बाँचिरहेछन् असंख्य नेपाली नागरिक अस्पतालमा बेड छैन रोकिन लागेको सासलाई अक्सिजनको सिलिण्डर
रूपरेखा- भाषाको प्रकृति र प्रवृत्ति – भाषा मानिसको एउटा ठुलो सम्पत्ति हो। यसकै माध्यमबाट मानिसले आफ्नो भाव, विचार विनिमय गर्छ। मानिसले आफनो भावलाई बोलेर तथा लेखेर अभिव्यक्ति गर्छ।
सुगौली सन्धिमाखुम्चिएका हामी त्यसपछि पटक-पटक निरन्तर खुम्च्याइएका हामी बल्ल आजित भएर सत्य टिकाउन बोलेका छौ । अति भो ,अति भो ! हाम्रो भू-भागमा कुनै समयमा तिमीलाई सार्होगार्हो पर्दा
१. आमुख:- कोही लेखक विज्ञापन र बडप्पनदेखि टाड़ा रही आफू निरन्तर रूपमा लेखिरहेका हुन्छन् । तिनलाई न त पुरस्कार र सम्मान प्राप्त हुन्छ न त तिनका कृतिहरूको समुचित मूल्याङ्कन
नेपालको शैक्षिक जागरणको इतिहासमा धनकुटाको आफ्नै विशिष्ट स्थान र अलग पहिचान रहेको छ । काठमाडौँपछि धनकुटा र पाल्पामा राणाकालमा नै हाइस्कुलको स्थापना भएका थिए तर कलेज स्थापना भने
आइतबारको दिन । कोरोनाकालीन समय । दराजभित्रका पुस्तकहरूलाई निरीक्षण गर्दै यथास्थितिको अवलोकन गर्ने प्रयासमा एउटा पुस्तकमा गएर दृष्टि अडियो । गीतकार कृष्ण क्षत्रीको ‘गीत सरगम’ । दराजबाट पुस्तक
