यात्रा जीवनको महत्त्वपूर्ण हिस्सा हो । यसले तपाईंलाई व्यस्त कार्यक्रमबाट छुट्टी दिलाउनका साथसाथै एउटा नयाँ सुरुवातको लागि फेरि जीवन्त महसुस गराउँछ। यसले तपाईंका सबै चिन्ता र तनावहरू हटाएर
वातानुकूल कोठाभित्र बसेर ढुक्कले कविता लेखेजस्तै होइन एक बालो धान फलाउनु एक लाँक्रो उखु उब्जाउनु एक घोगो मकै पकाउनु रगतले जोत्नु पर्छ बाँझो बारी पसिनाले नुहाइदिनु पर्छ एकेक
आमुख : ससुरालीमा गएर पनि म पुस्तकै पढ्न रुचाउने मान्छे । एकचोटि अर्थात् सन् २०२० को कुरा । ससुरालीमा ससुराजीले बुक स्लेफमा राखेका पुस्तकहरू हेर्नेक्रममा एउटा पुस्तकमा गएर
विसं २०२७ साल चैतमा बिएको परीक्षाफल प्रकाशित भयो । जम्मा ६० जना उत्तीर्ण भएका थिए । तीमध्ये ६ जना दोस्रो श्रेणीमा र बाँकी तेस्रोमा उत्तीर्ण भए । धनकुटा
पारस्परिक विश्वास डगमगाएर विभ्रान्त छ्न् पाइलाहरू हिजोको “बसुधैव कुटुम्बकम” कसैले घोक्तैन स्वार्थले कतै पुच्छर हल्लाउँदै छ कसैको अनुहार सुमसुम्याउँदै छ कोडीका पाउमा लम्पसार छ समय स्वार्थको झोला भर्न
(१) कोही अजम्बरी छैन ,एकदिन जो पनि माटो हुन्छ अरूलाई हँसाउनेहरूकै भागमा मात्र हाँसो हुन्छ उसैपनि नासिने यो शरीर र यसको स्वामी मनलाई बुझ्नेले कजाएर सधैँ सेवामै जोताउनु
उमेर बढ्दै गएपछि, सिनेमामा बीचको रिल काटिएझैँ बीचको रिल काटिने रहेछ जीवनको पनि । उहिले धरानमा सिनेमा हेर्दा बीचतिर रिल काटिएको कुरा अहिले जीवनसित मिल्दोजुल्दो लाग्न थालेको छ
कवि परिचय : डा. इन्दु प्रभा देवीको कविता सङ्ग्रह ‘तबेलामा घोडाहरू’ असम नेपाली साहित्य सभाको मङ्गलदै ( असमको एउटा जिल्ला) मा ५ अगष्ट सन् २०१८ मा भएको कार्यनिर्वाहक
साहित्यका विभिन्न विधा उपविधा हुन्छ। तिनमा कविता एउटा ठुलो विधा हो। यसभित्र अनेक हाँगाविँगा छन्। एक हरफे कवितादेखि लिएर लाखौं श्लोक बएको महाकाव्य पनि कविता रूप हुन्। त्यसैगरि
दिनभरिको उकुसमुकुस र छटपटी साँझ सेलाउन समय कटाउनु म पदयात्रामा निस्कन्छु चुपचाप सडकमा सुनसान माहौलमा म हिडछु हिडिरहन्छु … न हेल्लो ! न नमस्कार ! न चिर परिचित
आमुख : “आफ्ना हुन् त्यसैले मायालाग्दा छन् अलिकति स्पर्श गरे हुन्छ न्यानो मायाको नीलो चरो उडिरहेको छ आकाशमा विश्वासको नयाँ पालुवा बोकेर आँखामा । ” यी हरफहरू कवि
घरको आँगानीमा तिउरीको फूल रोप सानु मायाँको बेर्ना ओइलिएला मनले छोप सानु ।l हाम्रो कुल देउतालाई कलिलो घामसँगै सधै ढोग सानु सुख त यस्तै होला मेरो दुख आफ्नै
क्रमश: बढ्दै छ अनुहारमा म्युजियम बोकेका आकृतिहरूको भिड कति हिजोहरू पचाउन सके एउटा म्युजियम बन्छ कति म्युजियम चहार्दा एउटा सिङ्गो इतिहासको पुस्तक पाइन्छ म्युजियम बोकेका आकृतिहरूलाई कसैले सोधेनन्
