केहि लेख्ने जमर्कोमा गम्छु गमाइका अनेक भाव तरङ्गित हुन्छन् शब्दको सामर्थ्य खोज्छु र खुरूखुरू बाटो रोज्छु म मेरो पङ्क्ति यात्रामा केही कथा बुन्छु पात्रहरु यत्रतत्र सर्वत्र मुखरित हुन
विसं २०५७ सालबाट सुरू भएको थियो । यसको गठन प्रकृया र यसको अस्तित्वको शुरूवातका लागि अग्रज बलराम पोखरेल, म (ऋतु आसीक), केशव आचार्य, अमृतलाल श्रेष्ठ, अशोक पौडेल आदि
छोरा खै के दिउँ तिमीलाई जन्मदिनको उपहार? ईश्वरले सबल हात दिए मात्र म तिमीलाई कलम उपहार दिन्छु तिमी आफ्नो मौलिक कथा आँफै लेख्नु मेरा अधुरो कथामा तिमीले पाना
आखिर त्यो त माया रहेछ व्यर्थैमा यी आँसु बगेछ दु:ख भन्छन् कहाँ छ आँसुसंगै उडिजाने मनको बह बिस्तारै समयले चुँडिलाने मलाई पर्यो उसलाई पर्यो रोक्दा रोक्दै आँसु झर्यो
ठाकुरप्रसाद बरालद्वारा लिखित अनुसन्धानात्मक कृति धनकुटाका एक सय एक सन्तान भाग–१ २०७६ सालमा नै प्रकाशित भएतापनि २०७८ सालको भाद्र महिनामा मात्र पढ्न पाइयो । उक्त पुस्तक पढ्दा मनमा
जीवन जती जति गहिरिएर सोच्यो त्यती त्यती नै गहिरिंदै जाने सागरको गहिराईजस्तै रहेछ । जिउँदै गयो समयको भेलमा बग्दै जाने खोलाजस्तै । आ-आफ्नै राम कहानी कोर्दै जाने आख्यानजस्तै।
हिजाज दूध, दही, किरिम, पनिर यस गौशालामा पाँइन्छ। आठदश वर्ष देखि यता यस गौशालामा धेरै राम्रो उत्पादन भएको छ अनि यो बेरोजगारहरूको एउटा आड भरोसको दह्रिलो संस्थान बनिई
म केही पनि लेख्न सक्दिन मबाट तिमीलाई अलग बनाएर । तर एकाध मन फुटको दिशातिर अग्रसर हुन खोज्छ तिम्रो भौतिक शरीरको उपस्थितिबिना । यी हातको रेखाहरुसँग आँखा जुधाउँदा
म जुन समयमा जन्मेँ ,तिथिमीति यकिन छ म कुन समयमा मर्छु तिथिमीति भन्न कठिन छ तर मृत्यु छायाँसरि हरपल छ जन्म र मृत्युबीचको जीवनकालमा अनेकन घटना दुर्घटना, भयाबहता