ए मान्छे तिमीले सोचेकोभन्दा फरक देख्न मन छ सधैं देख्न चाहने चेहरामा रौनक देख्न मन छ तिमिले जिन्दगीभर मेरो बर्बादी देख्न चाहिरह्यौ मलाई यो छातिमा तिमी हिड्ने सडक
अब हिमालमा हिउँ छैन छ केबल काला चट्टान फुस्रो र नियास्रो आँफैमा उराठ सेतो चाँदी जस्तो हिउँको नियास्रोमा बैराग्य । अब हिमालमा हिउँ छैन छन् त केवल महत्वाकाँक्षी
कस्तो जिन्दगी यो भास मात्रै रहेछ डुब्ने हो कि भन्ने त्रास मात्रै रहेछ पेल्छन् दुर्दशाले चाहना हुन्छ धूलो पुग्ने हैन इच्छा आस मात्रै रहेछ निल्छन् हीनताले बस्छ मूढोसरी
बूढो सिमलको रूखमा चुच्चे चराले- बर्षौं ठुँगी ठुँगी बनाएको कठप्वाल जस्तै भएको छ- तिम्रो प्रेमको चुच्चाले ठुँग्दा ठुँग्दा मेरो मुटुको प्वाल । यति हुँदाहुँदै पनि, मैले बाँचेका हरेक
नश्वर जिन्दगी मरेर जान्छ आखिर अग्निमा बलेर जान्छ झेल्दछ उष्णता,तुषार,पानी झर्दछ पात झैँ सुकेर जान्छ पेल्दछ हर्दमै कठोरताले निर्मम चोटले दुखेर जान्छ मिल्दछ भेलमा बलिन्द्र आँसु नौ सय
बकबास सोच विचारको थुप्रो भो मान्छे अरुलाई ठिक पार्दा पार्दै कुप्रो भो मान्छे फरक छ एकदमै स्वभाव रुचि र क्षमता मनको महल नबुझेर झुप्रो भो मान्छे ।। आफ्नै
जब समय मेरो मुट्ठीमा थियो लागेको थियो जीवन सुनौलो भविष्य हो रङ्गमञ्चको विशाल महल हो हरेक पाइलामा सफलता अनि खुशियाली भरिएको पूर्णिमाको रात बिहानीको घाम र गोधुली साँझजस्तै
हाम्रो देश कला संस्कृतिले भरिएको देश हो । यसको प्रत्यक्ष उदाहरणको रुपमा हामीले मनाउने गरेको चाड-पर्वलाई लिन सकिन्छ । हाम्रा चाड-पर्वहरुले धर्म, संस्कार, संस्कृति, कला, मनोरन्जन जस्ता कुरालाई
यो भूमण्डल एक नै भइसक्यो विज्ञानले ज्ञानले नौलो चिन्तनले नयाँ प्रविधिको सन्धानले ध्यानले विद्युत्का लहरा समस्त छरिए धर्ती र आकाशमा छाँया इन्टरनेटको छ जनका प्रश्वासमा श्वासमा । जे
