पीरमा छ जिन्दगी विनाशले र त्रासले हाँस्नखेल्न बिर्सियो सताउँदा अतासले रैछ पर्वतै सरी निकै बलिष्ठ कोभिड हार मान्न बाध्यछन् पताल वा अकासले के भयो अनर्थ यो बिजोक पारी
तिमीसँग गाँसिएका क्षणहरु तिमी र म भित्र पलाएका मायाका सुवासहरु सिगारिंदै छ जिवनका लयहरु पल पल गर्दै समय बितेको पत्तै भएन जिवन हिंडेको । आज पनि मेरो लागि
हाल नेपालमा गाँजाको उत्पादन, बिक्री र प्रयोग खुल्ला हुनुपर्छ भन्ने बहस सुरु भएको छ । प्रदेश सभा र संघीय संसदका माननीय संसदहरूले विधिवत् रूपमा यो विषयलाई पेस
विचार गर, बजारमा भजन बिक्ने बेला हो यो, सीधासादा पाखा लाउँदै दुर्जन बिक्ने बेला हो यो, विषादी छ खान हुन्न भन्छौ तिमी बजारको त्यही विषादी चर्को भाउमा झन्
अहिले विश्व नै दुःखेको अवस्थामा छ कोरोना रोगको महामारीका कारणले । दिनदिनै मान्छेहरु थोक संख्यामा मरिरहेका छन् । संसारलाई नै अपाहिज बनाउन सफल यो कोरोनाका कारणबाट आजका दिनसम्म
आज आशाको मुहार र व्यवहारमा नौलो आशा र उत्साहको रौनक देखिंदैछ । उनी आज बिहानै देखी निकै प्रसन्न, उत्साहित र उज्याली देखिएकीछिन् । सँधैभन्दा निकै पहिले नै उठेर
विश्वभर महामारीका रुपमा फैलिरहेको कोरोना भाइरस (कोभिड–१९) संक्रमणका कारण शनिवार (२ मे २०२०) साँझसम्म मृत्यु हुने गैरआवासीय नेपालीहरुको संख्या ७३ पुगेको छ । गैरआवासीय नेपाली संघ (एनआरएनए) अन्तर्गतको
बिहानै उज्यालोले आँखा खोल्न सुरु गरेको क्षण चराचुरुङ्गीको स्वरमा समाधी टुट्छ उस्को आँखा खुल्छ चाउरिएको अनुहारमा निधारको धर्साहरु खुम्चाउँदै चारैतिर दृष्टि फैलाउँछ भेट्छ आफूलाई एक्लै शुन्यमा शुन्य हराउँदा
म इजरायल पुगेको त्यस्तै २२-२३ महिना भएको थियो । बिसं २०६४ साल वैशाक–जेठतिरको कुरा हो । राहातबाट कम्पनीले मलाई ३ महिनाको लागि भनेर त्यहाँ पठाएको थियो । त्यो
इन्जिनीयर चेरव घिमिरेजीसँग मेरो धेरै लामो समय मित्रता हुन पाएन । तैपनि छोटो समयमै भएको सहकार्यले एउटा अमिट सम्झना छाडेको छ । म बिसं २०७० साल मंसीरदेखि रसुवा
सदाझैं, काठमाडौँका ठिटलाग्दा दिनचर्यासँगै आफुभित्रको अव्यक्त र असन्तोष आत्मग्लानीलाई खुईलिएको प्यान्टको गोजीभित्र हालेर रत्नपार्कतिर भौतारिरहेको थिएँ । एक अँजुली साँझ पश्चिमतिर पोखिंदै थियो। वातावरण बिस्तारै ध्वनिरहित हुँदै थियो
काउकुति लाग्छ लाज लाग्छ भुतुक्क हुन्छु एकान्त अनि भीडमा पनि बाटोघाटो जाँहिताँहि त्यसो नभन्नु है । आफूलाई नै भनेको हो कि होइन ठम्याउन गाह्रो लाग्छ कविजी भन्छन्- मलाई
The World Health Organization (WHO) has declared a pandemic over a new coronavirus causing an illness known as COVID-19 which has spread to all the countries of the
खुला हावामा जबजब तिमी सकसकाउँछ्यौ प्रेमिल ती गगन छोएर सँग-सँगै उडिदीन मन लाग्छ। तिम्रै रमिते बनेर ति नयन भरि इन्द्रेणी छरिदीन मन लाग्छ जब तिम्रा यौवनहरुले साउती गर्छन
