स्वदेश तथा विदेशमा रहेका नेपालीहरूका लागि पुरुषोत्तम दाहाल परिचित नाम हो, एक कुशल प्राध्यापक, प्रखर वक्ता, आत्मसम्मानका हिमायती, निर्भीक पत्रकार, प्रजातान्त्रिक विचारका सम्बाहक र साहित्यसाधक । यस्तै–यस्तै अनेकौँ
जब हेलिकप्टरले मजाले आफ्नो पङ्खा घुमाउँदै धर्ती छड्ने तरखर गर्यो म हेलीकप्टरको झ्यालबाट ‘ज्यालेन्जी’लाई अन्तिम पटक आफ्नो नजरमा पार्ने तरखर गर्दै थिएँ । एकैछिनमा हेलिकप्टर उचाईमा पुगेको पत्तो
समयलाई काल पनि भनिन्छ र कालले मान्छेको मृत्युलाई पनि जनाउँछ। कसैको देहवसान भयो भने कालले लग्यो वा कालको प्यारो भयो भनिन्छ। पूर्वीय दर्शनमा पृथ्वीलाई मर्त्यलोक अथवा मृत्युलोक पनि
देवीप्रसाद न्यौपाने अर्थात् डि पी न्यौपाने अहिले लगभग नब्बे वर्षका छन्। उनी विद्यालयबाट अध्यापन पेशाबाट सेवानिवृत्त बेको पनि तीस वर्ष जति पुगिसरेको छ। २०१४ मा उनको ‘शब्दार्थ सङ्गम’
तिमी मेरो आँखामा बस्छौ भन्थ्यौ तिमी मेरो आँखाको नानी हो भन्थ्यौ खै त्यो आँखालाई के भयो ? तिमीलाई नदेख्दा आँखा टोलाउँछ भन्थ्यौ तिमीलाइ सम्झदा आँखा रसाउँछ भन्थ्यौ
नेपाल–भोट(तिब्बत) सम्बन्ध ज्यादै प्राचीन छ । समान सामाजिक र आर्थिक परिवेशका कारण पनि सीमा जोडिएका यी दुई मुलुक बीच सम्बन्ध जोडिन पुगेको हो । यी दुई बीचमा राजनैतिक
नेपाली गीत बजारमा आउन रोकिनुको नाम लिएको छैन। दिनहुँ जसो नयाँ नेपाली गीतहरू हामीले सुन्न पाइरहेका छौं। नेपाली संगीतको भविष्य राम्रो छ भने संकेत पनि हो यो। कुनै-कुनै
मान्छे मारेर राजनीतिमा उदाउने डरत्रास देखाई नेता कहलाउने अनुहार, हाउभाउमा प्रष्ट देखाउँदैछ साब, एउटा जमात आतंक मच्चाउँदैछ । बरु मलाई लाचार कहलाइयोस् नसियत, सरुवा, घटुवा सबै गरियोस् तर,
अहिले नेपालमा चलेको नक्कली भूटानी शरणार्थी प्रकरणले सुख-सुविधाको सपना किन्न आफैंलाई बेच्नेहरुको कथा लिएर सञ्चारको रंगमञ्चमा आएको छ । नेपाली नागरिकहरुलाई अमेरिकाको सपना देखाएरउनीहरुबाट अकुत सम्पत्ति हत्याउने नेपालका
विषय प्रवेश :- नेपाली साहित्यमा सिलगडीका युवराज काफ्लेलाई चिनिरहनु पर्दैन। सिलगडीको नेपाली साहित्य र युवराज काफ्ले एकार्काका पर्याय हुन्। सिलगडी भन्नेबित्तिकै युवराज काफ्लेको नाम मनमा स्वतःस्फूर्त आइहाल्छ। युवराज
मान्छे भ्रमणशील प्राणी हो। उ एउटै ठाँउमा सधैं बसिरहन सक्दैन। मान्छेले आदिमकालको ओडारदेखि नै यात्रा गर्दै चन्द्रमा पर्यटन र मङ्गल ग्रहमा बस्ती बसाउने जमर्को गरिरहेछ। कुनै जाति पनि
