Author: मन्जु वाग्ले/लुम्बिनी, नेपाल

नेपाली साहित्यमा नव सापकोटा एउटा उल्लेखनीय कविको नाम हो। नेपाली कविता साहित्यमा उनको नाम पनि अग्र पंक्तिमा आउँदछ। उनी नयाँ युग, नयाँ चेतनामा रहेर कविता लेख्छन्। उनको जन्म

अब के सुनाउँ मेरो अभावको जीवन सबै असरल्ल कथा तिम्रै सामु सबै तेर्सिएको छ मेरो सुख दुःखको व्यथा अब बाँकि म छु तिमी ममा छौ तिमीलाई हेरेर म

म विवेकशील, तँ महामूर्ख। मेरो विचार महान, तेरो तुच्छ। रातदिनओछ्यानमै ढलेनी मै परिश्रमी । मेहेनती हुँदैमा के भो, तँ महाअल्छी ।। मैले आर्जेको धन, मेहेनत र युक्ति अनि

केही समयदेखि नेपालका पूर्व उपप्रधानमन्त्री, गृहमन्त्री, सुरक्षा सल्लाहकार, बहालवाला सचिव र कैयौं नेताका स्वकीयहरु मिसिएको जम्बोटोली आफ्नै देशका नागरिकबाट बेहिसाब अवैध रकम असुलेर ‘वैध’ शरणार्थी बनाउने षड्यन्त्रमा रमाइरहेको

दिन चिसो थियो | हरिया साना हिमाली सुगाहरु धान उठाएर खालि भएका खेतमा छपक्कै थिए । लेकमा चिसो बढ्दा सुगाहरु बेंसी झर्ने गर्थे । लिपे लेकको टुप्पोमा थोरै

  नेपालको शासकीय स्वरूपको इतिहास हेर्ने हो भने सत्ता र सम्पत्तिको राजनीतिकै कारणबाट अन्तर्घातले प्रश्रय पाएको छ, जुन कालान्तरमा घातक भएका धेरै घटना पाइन्छन् । हुन त नेपालको

नेरटिटी जाने हो त ? मे महिनातिर एक दिन बेलुका श्यामजीले खाना खाने बेलामा भन्नुभयो । नेरटिटी ज्यालेन्जीबाट लगभग १५ मिनेट जतिको हवाई दुरीमा थियो । नेरटिटीमा हामीसँगै

स्वदेश तथा विदेशमा रहेका नेपालीहरूका लागि पुरुषोत्तम दाहाल परिचित नाम हो, एक कुशल प्राध्यापक, प्रखर वक्ता, आत्मसम्मानका हिमायती, निर्भीक पत्रकार, प्रजातान्त्रिक विचारका सम्बाहक र साहित्यसाधक । यस्तै–यस्तै अनेकौँ

समयलाई काल पनि भनिन्छ र कालले मान्छेको मृत्युलाई पनि जनाउँछ। कसैको देहवसान भयो भने कालले लग्यो वा कालको प्यारो भयो भनिन्छ। पूर्वीय दर्शनमा पृथ्वीलाई मर्त्यलोक अथवा मृत्युलोक पनि

तिमी मेरो आँखामा बस्छौ भन्थ्यौ तिमी मेरो आँखाको नानी हो भन्थ्यौ खै त्यो आँखालाई के भयो ?   तिमीलाई नदेख्दा आँखा टोलाउँछ भन्थ्यौ तिमीलाइ सम्झदा आँखा रसाउँछ भन्थ्यौ