Category: साहित्य/संस्कृति

भाग्य खोज्न हिँडेको ऊ उठी मध्य-राती छोडी आयो गाउँघर उसका प्रिय साथी सुख खोज्न आएको ऊ ठूलो शहरमा भोको पेटमा रात बित्यो चिसो सडकमा । यो शहरमा आफ्नु

सदाझैं, काठमाडौँका ठिटलाग्दा दिनचर्यासँगै आफुभित्रको अव्यक्त र असन्तोष आत्मग्लानीलाई खुईलिएको प्यान्टको गोजीभित्र हालेर रत्नपार्कतिर भौतारिरहेको थिएँ । एक अँजुली साँझ पश्चिमतिर पोखिंदै थियो। वातावरण बिस्तारै ध्वनिरहित हुँदै थियो

चुक्रीप्पाले बुनिदिएको पेरुङ्गोमा अलिकति भुटेको खुर्सानी अलिकति फाक्साको सुकुटी र,मूलाको अचार राखेर पञ्चमी डाँडातिर जाँदैछु बञ्चरेकी डोल्मा भोर्लाको पात जोडेर आँफैले गाँसेको टपरीमा साँधेको गुन्द्रुक तारेको आलु र,

यो बस्तिको घना जङ्गल भित्र असंख्य छिचिमिराहरू आ-आफ्नै तालमा भुन-भुनाइरहेका छन् म सडक बिच टक्क अडिएको छु छाँया हराएको छ लाग्छ मसँगै समय अडिएकोछ नदी अडिएको छ धर्ति

‘टिभी पनि कति हेर्नु । मोबाइल चलाउँदा चलाउँदा आँखा दुख्न थालिसक्यो ।’, प्रकृतिले आफ्नो फेसबुक समूहको च्याट बक्समा लेखी – ‘यो कोरोना त खतरा पो रहेछ । भूकम्प,

कसैलाई माया गर्नुभन्दा सम्झनुको मज्जा छुट्टै हुन्छ मनलाई दु:खाएर सम्झदा उसको र मेरो मिठो सम्बन्धको इतिहासले मनलाई दुख्न झन सयौँ गुणा उर्जा दिन्छ । यो मनको दु:खाईमा एउटा

‘प्रिय मन, मिठो सम्झना ! मलाई थाहा छ, तँ निकै चुलबुले छस् । सायद त्यसैको कारणले होला तँ आज ‘लक’ भएको । लकडाउनपछि घरबन्दी हुँदा तँलाई धेरै कुराको

कोरोना भाइरस चीनको वुहान प्रान्तमा जन्मिएको बेला म एउटा पीडामा थिएँ मान्छे त्यो बेला कमजोर हुँदो रहेछ , जुन बेला पीडाको भाइरसले मान्छेको मनमा आक्रमण गर्छ। शायद मलाई

प्रिय ! म आज उद्देलित भएको छु तिमी मलाई कुरी रहेकी छौ एकटक लगाएर कुरी रहेकी छौ तिमीले आफूलाई मेरो निम्ति ओछ्याएकॆ छौ । तिमी भन्ने गर्थेऊ- तिमीलाई

कतै सिमाना वारि, कतै सात डाडाँ पारि, त कतै समुद्रहरू तरि, अरुको मूलुकमा आश्रित, आफ्नै देश छिर्न बन्चित अनागरिक म नागरिकहरू । कोरोनाको महामारीले त्रसित महरु, देश फर्किने