Category: साहित्य/संस्कृति

असम बडसोलाका एक जागरूक व्यक्तित्व, जातीय संगठनका एक अग्रणी, सामाजिक सचेत पुरूषका रूपमा श्री रूद्र बराललाई लिन सकिन्छ। उनी साहित्य क्षेत्रमा पनि बेला बेलामा छाइरहन्छन्। उनी बडसोलामा सन्

गैह्रीघरे काजी बा’ यसपालिको मंसिरमा दाइँ सकेर हुने मैझारोपछि घाँटीसम्म आउँञ्जेल घिउ खाने सुरमा थिए । एकदिन बेस्सरी हावा-हुण्डरी चल्यो । हुण्डरी थाम्न नसकेर देउराली डाँडाको सालको रूख

जिउँदा शब्दसँग बातमार्न कविता लेख्नेगर्छु – बालकृष्ण कट्टेल जीवनका लेनदेन वा आवश्यकताहरूमा स-साना विषयहरूले पनि कति धेरै फरक पार्छ ? कवि बालकृष्ण कट्टेलले गतहप्ताको फेसबुक स्टाटसमा लेखेका छन्-

मान्छे नै मान्छेको जंगल बिचमा म त एक्लो समाधिस्थ ध्यानमा मग्न अन्ततः जब ध्यान छुट्छ म बौलाएर सल्बलाउँछु अनि, अक्षर शब्दसँग नाँचेको देख्छु नटराज स्वरुपमा नाँचीरहेको हुन्छु शब्द

देख्नेहरु भन्छन, आमा, तिम्रो मृत्युले मलाई  छोएको छैन, किनकि, उनले देख्ने गरेर म रोएको छैन !   भन्नेहरु भन्छन्, आमा, तिम्रो मृत्युले मभित्र कुनै समवेदना पलाएको छैन, किनकि, म टुहुरो हुनुको अनुभव र अनुभुती, तिनले सुन्ने गरेर मैले बताएको छैन ।  

गत वर्ष २०१४ मा एउटा सुन्दर गीति अल्बम निस्कियो रूमानी बतास। यसमा स्वर रबिन शर्मा शब्द पुश्कर पराजुली र संगीतकार शरद सिन्हा रहेका छन्। अल्बमका सबै गीत मिठा 

   बागद्वार हुँदै बगेकी ऊ बाग्मती चोभारको डाँडो काटेर फाटेका मनहरू टाल्दै छुट्टिएका दुई किनाराहरू डोर्याउँदै बर्षौं अविरल बगिरही बगिरही। उन्मुक्त स्रोतस्विनी बाग्मती कहिले रुष्ट भएर बगी कहिले

जे. के. बराइली अल इन्डिया रेडियोमा समाचार वाचकका रूपमा नाम सुनिरहेको नाम हो। उनी धेरै वर्षअघि अघिदेखि नेपाली समाज, साहित्य सङ्गीत, समाजसित सम्बद्ध छन्। अहिले आफ्नो सरकारी सेवाबाट

तिमी व्यर्थ किन “म म” भन्छौ जब कि तिमी तिमी नै हैनौ सम्झ त मानिसहरू ड्राइभिङ ल्याइसेन्स भर्दा कुन कुन अङ्ग दान गर्ने भनेर चिन्ह लगाउछन् तिमी मेरो