हामीले सोचेका कुराहरु यो नयाँ बर्षमा पुरा होस् चुम्न पाईयोस शिखर, प्रगतिको उत्कर्षमा पुग्न । चारै दिशामा छाउन पाईयोस, उत्तर होस् या दक्षिण पूर्व होस वा पश्चिम सुख
शुभकामना शुभकामना हरेक दिनको तिमीलाई लाख लाख कामना हर इच्छाहरु पुरा हउन्, स्वस्थ रहोस् जीवन हाँसि खुशी प्रफुल्ल होस्, सँधैं सँधै जीवन सरस्वतीले वास गरुन्, मधुर वाणी भित्र
आँशुका ढिक्का सँग-सँगै मिसिएर पोखिंदै थिए मेरा शब्दहरू मुटुको धड्कन सँग-सँगै खोसिँदै थिए मेरा खुशीहरू विमोचित चोटहररू बोकेर म हिंडी रहँदा कोहि पनि आएन मेरो लागि सहानुभूति बोकेर
सबैतिर छ्वाप्पै छोपेको छ भय र त्रासको भकारीले थिचेको छ अदृष्य शक्तिको चक्रव्युहमा उनीहरु, म र हामी यात्रीहरुलाई बुख्याँचा निरन्तर तर्साईरहन्छ चपेटामा पारिरहन्छ । अवाक नजर लगाउँछ चियाउँछ
हाँसोको मुल्य छैन यहाँ आँसुको अर्थ छैन ढलेको छ एउटा जीवन उठाउनलाई खर्च छैन फटाहा र भ्रष्टहरुको बोला बाला चलिरह्यो इमान्दार र सोझाहरुको कतै पनि चर्चा छैन रुघा-खोकी
त्यहि पुरानो पोका-पन्तुरो बोकेर, गाडिको छेउको फाटेको सिट्मा बसेर, धमिलो देखिने झ्यालबाट यो रङगीन संसार हेर्दै, पर्खी बसें आफ्नो गन्तब्य कुरेर । उही पुराना अनुहारहरु, उस्तै छ बग्ने
सकस नै सकस रैछ जिन्दगी नसकिने बहस रैछ जिन्दगी सहनु पर्दछ सहस्र वेदना कठिनको तपस रैछ जिन्दगी जति गरे पनि हुँदैन पूर्णता शिशिर झैँ विरस रैछ जिन्दगी फजुलमा
यो चिसो रातलाई भोलिपल्ट घाममा सुकाउँछु भन्छु बिहान उठेपछि न्यानो घामले बिर्साइदिन्छ घाम र म लठ्ठा बाजी हुँदै मेरो दिन जान्छ । फेरि उही चिसो सिरेटोमा कठङ्ग्रिएको मुटुलाई
बा ! आज भाइले कलम जितेर आयो वाद-विवाद प्रतियोगितामा शीर्षक थियो- “बन्दुक ठूलो कि कलम” ?! घर आयो हजुरले किनिदिएको नक्कली बन्दुक बाकसबाट निकालेर हेर्यो हजुरको फोटो नियाल्यो
सुखसयलहरू कहानी भए रहर जति सबै खरानी भए उकुसमुकुसले डसे सर्वदा सुमधुर सपना चलानी भए नियमित शर हानियो देहमा दलिल नियतिका किटानी भए सरल,सुजन टाक्सिए हर्दमै कलुषित दिलका
जीवनको अन्तिम समयमा, केही बोल्न मन लाग्यो वरिपरि हेरेँ, कोही देखिन, उही किर्-किर गर्ने पुरानो पंखा थियो, उही डुब्न लागेको घाम । कती समयदेखि गुम्सिएर बसेको भावना, खुलेर
आलिया भट्टले जन्मदिन मनाएको समाचार छापिएकै पानामा खोजेँ एकछिन साँझमा बेसार पैंचो माग्न गएकी जरायोटारकी मकै साहुनीको पनि समाचार तर भेटिन । हरेक दिन समाचार बन्ने घटना हुन्छ
बिछ्यौनामा लडें तर निद आएन उसको यादमा रात बिताएँ जीवन मेरो यतिकैमा सीमित रहेछ क्यारे ! उसको चिठ्ठी भित्र यी आखाँहरू पनि थाकिसके उसको बाटो हेर्दा-हेर्दै मेरो मायामा
कस्तो जित रोज्दैछ मान्छे ? के जित्न खोज्दैछ मान्छे ? दोस्रो विश्वयुद्धपछि कति घाउ बोके ईश्वरले आज पनि मान्छे मान्छेलाई मार्नलाई ईश्वरसङ्ग प्रार्थना गर्दैछ । पुरुष मनहरु जित्नमा
झगड़ा गर्दै बस्नु के मिच्दै साँध र सिमाना, जाँगर गरे जहाँ नि’ पुग्छ सबैको चाहना । अधुरो सपना मनको अठोटसाथमा लिएर, भिरेर झोला र आँटको पहिरन, हिंडेथ्यो निस्केर
