बिगत बनेर मेरो बर्तमान आउँछ जिन्दगीमा हमेसा तुफान आउँछ जान देउ जानेलाई रोक्न सकिन्न यहाँ रात गएपछि बिहान आउँछ आमा रोलिन् सरकार गम्भिर हुने होला भोली लाश बोकेर
म आफैँसँग आफ्नो परिचय मागिरहेछु चिन्न नसकेर आफैँलाई आफैँबाट भागिरहेछु ! धेरै ठाउँमा देखेको छु परिचय हुनेहरूलाई चिन्न गाह्रो भएको चिनिएकाहरू पनि एकाएक नचिनिएको ! तिमीले आफ्नो परिचय
डाँक बोकेर हिँड्ने हुलाकी हुलाकीको बाटो कुरेर बस्ने मेरी आमा आमाका धूमिल आँखा हुलाकीको हातको थोत्रो खाम र, चिठ्ठी हातमा पर्दा एक्कासी फेरिने आमाको आँखा र अनुहारको चमक
जिन्दगी भएन खास जस्तै हर्दमै भयो तमास जस्तै वेदना बढे सदैव चर्का आप्रवास भो पिनास जस्तै तर्सिएँ निकै नृशंसताले लाग्छ दुर्मना छ पास जस्तै बाँध भत्कियो प्रकल्पनाको बिघ्न
प्रिय ! म विदेशमा भौतारिरहँदा मेरा वरिपरि काग आएर मेरा कानका जाली फुट्नेगरि तिम्रो आहतको खबर सुनाइ रहेको थियो झन- झन ठूलो स्वरमा कराइरहेको थियो | तिम्रा पीडामा
अब त साथी फ्रोजन खाने बानी परिसक्यो बासी सडेकोले स्वास्थ्यमा नोक्सानी परिसक्यो शुद्ध ताजा खाने त अब धेरै परको सपना छुट्यो ढुङ्गे धारा बोतलको पानी परिसक्यो पसल देखि
आस्था दिनभरिको कामले थाकेर चर्को घामलाई छेल्न एकदिन ठूलो रुखमुनी बसिरहेकी थिइन् । आकाशवाणीजस्तो उनको कानमा गुञ्जियो- आस्था, म तिम्रो बर्षौंदेखि पर्खाइमा रहेको जन्मदिनको उपहार दिन आएको !
हरदम शुभ दिन आओस धरामा ! नेपाली बाँचुन सुखको गर्हामा ! सौहार्दता छाओस एक अर्कामा ! सम्भावनाका द्वार खुलुन हर घरमा !! युवा ज्ञानको मूल्य देशले सबै चिनेर
पर क्षितिजमा झुल्केको घामजस्तै तिमी मेरो जिन्दगीमा झुल्किएसी म भरी खुसीको पालुवा पलाएको छ। तिम्रो स्पर्शमा मदहोस पवन लड्खँडिदै हड्बडाँउदै म भित्र पसेर झंक्रित भएकै भएर त मेरो
साईंला ! कति डिग्री सेण्टिग्रेट खडेरी परेपछि एउटा प्यास तिर्खा बन्छ ? बढ्दै बढ्दै कत्रो भएपछि एउटा फोको गलाको गिर्खा बन्छ ? हरेक दिन सुसेल्दै हिंडेको तमोरले मलाई
कसैको भैसकेको यो जोबन फेरी चिस्याऊन नआऊ मेरो घर झुपडी देख्ने मान्छे भुलाएर महल सम्झिन नआऊ बिहानीको शितको थोपा संगै आँसु पोखाउन कहिल्यै नआऊ कसैको भैसकेको यो जोबन
भएन देशमा समुन्नति सदैव देखियो अधोगति रहेन शुद्धता कसै सँग अधर्ममा गयो सधैँ मति अनेक स्वार्थमा छ नायक कुकर्म झाङ्गिदा भयो अति बढ्यो लुछाचुँडी परस्पर विकाशमा पुग्यो निकै
