युद्ध जारी थियो । मान्छेसँग मान्छेको युद्ध । मेशिनसँग मान्छेको युद्ध । अनि अहिले त मान्छेसँग मेशिनको युद्ध । यहाँ मान्छेहरु पहिल्यै भ्रष्ट थिए । मान्छेको सङ्गतले पछि
छुन-छुन खोज्छु तिम्लाई भेट्नै गाह्रो रैछ तिम्रो मन त ढुंगाभन्दा पनि साह्रो रैछ । दिन रात छेउमै कतै आफैंसँग तिमी छुँकी-छुँकी भन्दा भन्दै हराउँछौ तिमी । रात धेरै
कारण जे पनि हुनसक्छ जस्तो पनि हुनसक्छ जो पनि हुनसक्छ तर पनि मानिस भन्छन् “तेरै कारण” नराम्रो कुराहरू जति सबै “तेरै कारण” “तिम्रै कारण” “तपाईँकै कारण” “हजूरकै कारण”
मन उदास भो वियोगले सुख लुटे असंख्य शोकले रहर,चाहना भए धुजा विरह झाङ्गिदै छ क्षोभले जड भए समग्र चेतना नयन चिम्लिए प्रबोधले नियतिको सधैँ छ ताडना थिलथिलो छ
साहित्यकार ठाकुरप्रसाद बरालद्वारा लिखित “अहल्या” नामक उपन्यासको अक्टोबर १३ तारिख शनिबार विहान सहिद भीमनारायण श्रेष्ठकी धर्मपत्नी लक्ष्मीदेवी श्रेष्ठद्वारा सहिद भीमनारायण भवनमा एक समारोहका वीच विमोचन गरियो । धार्मिक
के मैले पाप गरेछु छोरीको रुपमा जन्मेर आमा नि’ रुँदै धिक्कार्छिन् कहिले जाली यो अन्मेर ? मेरो शरीर भो अरुको खेलौना खुलेर हिंड्न भयो त्रास लाछी भो हाम्रो
“मैले नेपाली सिकिन भने मेलो हजुलआमा नेपालबाट आउँदा म नेपालीमा कुला गर्न सक्दिन, मेलो हजुआमालाई अंलेजीआउँदैन, अनि म नेपाली स्कूल आ’ को नि !” तोते बोलीमा सुप्रिम तिम्सिनाले
अरुणलाई सुस्तरी अँगाल्दै संध्या निदाउन लागी लाली सिँगारिएकी सागर थाकी सुस्ताउन लागी दिनभरी सँगै कुदने लहर फुकाउन लागी लुकामारी खेल्ने बादल शुभ रात्री भन्न लागी चंचल एक्लै मुस्काउँदै
कृष्ण अर्थात भगवान श्रीकृष्णका बारेमा हामी सबै जानकार छौं । आज कृष्णको जन्म दिन । कृष्णलिला,महाभारत युध्द र कृष्णार्जुन सम्वाद अर्थात गीताका बारेमा कस्लाई थाहा छैन र ?
पुरै जिन्दगीको एक निमेषको लागि पनि सम्झनै मन नलागेको लेख्नै मन नपरेको वास्तै गर्न नचाहेको एउटै शब्द ‘तिमी’ । अनि, फेरी संगितका धुनहरूसँग श्वासको झन्कारसँग शरिरको रक्तप्रवाहजस्तै दिमागैभरी
धेरै वर्षअघिदेखि चीनको यात्रा गरौं गरौं लागेको थियो तर आफूले सोचेजस्तो हुँन्न जीवन । त्यस्तो सजिलो पनि छैन भन्ना साथ फुत्त हिड्नलाई । यसपटक भने जन्मभूमीको
सुहाग रातमा जस्तो थियो त्यस्तै हाम्रो अँगालो जति बूढाबूढी हुदै गयो त्यति रमाइलो जीवन भरको हाम्रो इतिहास मुजा परेको छालामा डुब्दै जाने घामको लाली सुहाएको त्यो गालामा चस्मा
डोको नाम्लो आँसीसँग खेल्दै हौली मेरी आमा भैँसी पाल्न घाँसको भारी ठेल्दै हौली मेरी आमा कराए’की बाख्रा पाठा के दिने हो घाँस छैन भन्दै पाखो बारी पनि मल्दै
(लेखक पराजुली) मेरा अभिन्न भित्र सुर्दशनराज पाण्डेको मामलीघर नुवाकोट (वेलकोट नगरगढी नगरपालिकामा वेलकोट) भएको बेला आत्मिय भित्र मधु पोखरेलको फोन आएको थियो । फोनमा हतार–हतार भनिएको थियो ।
